หูของเขากับปากของเขามันอยู่ใกล้กัน หูของเรามันอยู่ไกลจากปากเขา เก็บเอามาเป็นขยะในใจเราทำไม <เก็บเอามาฝากจากพระวิทยากร>

วันอาทิตย์ที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2554

รักษาศีลวันพระ

เข้าพรรษามาก็ใกล้จะถึงวันออกพรรษาแล้ว ชาวบ้านดอนพุดผู้มีจิตอันเป็นกุศลก็ได้มารักษาศีล ปฏิบัติธรรม ฟังธรรมกันในวันพระ เป็นปกติของชาวบ้านดอนพุด การใส่บาตรจะทำกันทุกวัน แทบทุกบ้าน หากวันใดพ่อแม่ไม่ว่างลูกๆ ก็จะมาใส่แทน หลังจากพระตีกลองตอนประมาณหกโมงเช้า หรือเห็นใบไม้ ก็จะได้เห็นชาวบ้านพากันมาใส่บาตรเป็นกิจวัตร ภาพแห่งความดีมองทีไรก็ปลื้มทุกที.....วันนี้เราทำทานกันหรือยัง!

อธิษฐานเทียน, หลอดไฟ พรรษา

โยมที่มารักษาศีลแปดในวันพระ

สวดมนต์ทำวัตร

ทานอาหารเพล 

มีทั้งคุณน้า คุณป้า คุณยาย

วิธีชีวิตชาวบ้าน เรียบง่าย ไม่ต้องแก่งแย่งกัน มีอะไรก็ปันกันไป มีครั้งหนึ่งเพื่อนรักบุญมาปฏิบัติธรรมที่สำนักฯ แล้วเกิดติดใจปลาตัวเล็กๆ ทอดที่แม่ครัวจัดอาหารให้ เป็นปลาที่ป้าบ้านใกล้วัดเอามาถวายเลี้ยงผู้ปฏิบัติ เลยฝากรักบุญซื้อจะเอากลับกรุงเทพฯ รักบุญก็ไปถามให้ปรากฏว่าป้าให้มาเกือบ กก.(เป็นปลาเค็มตากแห้งเลยเบา) แล้วป้าก็บอกว่ามันมีน้อยไม่คิดตังหรอกเอาไปกินเหอะ.....อึ้งเลย เพราะเราหาสิ่งเหล่านี้จากสังคมเมืองหลวงยากมาก น่าจะเป็นเพราะว่าวิถีชีวิตของคนที่นี่ผูกพันกับวัด ฟังเทศน์กันบ่อยๆ ถึงแม้ว่าบางครั้งยังต้องดำรงชีพด้วยการจับปลาในหน้าน้ำ(ท่วม) คุณลุงคุณป้ายังบอกว่าวันนี้บาปจังจับปลามาทำปลาร้าปลาเค็มเยอะ พอตอนเย็นก็สวดมนต์ไหว้พระนั่งสมาธิแผ่เมตตาให้ปลาทั้งหลาย....ถ้าจับมา(วางข่าย)ตัวไหนยังไม่ตายก็เอาไปปล่อย....เป็นความน่ารักของคนดอนพุด ลองมาสัมผัสวิถีชีวิตชาวบ้านดู...แล้วจะติดใจ